عمل سزارین و عوارض ناشی از آن گرداوری شد
مادر پس از نه ماه زمان بارداری حالا باید از طریق یکی از روش ها اقدام به زایمان نماید. در گذشته روش ها که روش طبیعی و روش سزارین نیز بود بر اساس انتخاب مادر و بر اساس صلاح دید پزشک تعیین می شد ، اما امروزه در اغلب موارد استفاده از روش زایمان طبیعی نیز کاربرد دارد. اما برخی از خانم ها که امکان زایمان طبیعی به دلیل نحوه قرارگیری جنین در داخل رحم برای آنها وجود ندارد ، از طریق عمل سزارین نیز اقدام به زایمان می نمایند.
سزارین روشی است که پزشک از قبل زمانی را برای انجام آن در نظر خواهد گرفت. مادر در همان روز به بیمارستان مراجعه می کند. تا این زمان مادر هیچ دردی را متحمل نمی شود. به راحتی به اتاق سزارین هدایت می شود و عمل او آغاز می شود. بر اساس تشخیص پزشک یکی از روش های بیهوشی کامل یا بی حسی از نخاع برای کمتر درد کشیدن انتخاب می شود و سپس نوزاد از رحم مادر با ایجاد برشی عمیق خارج خواهد شد. پس از تمیز کردن نوزاد و بریدن بند ناف او تماس پوستی با مادر برقرار می شود و سپس نوزاد به خارج از اتاق عمل هدایت می شود.
پزشک مربوطه باید با دقت بسیار زیاد رحم را از باقی مانده ترشحات و مواد مربوط به جفت و جنین تمیز کند و سپس از رحم تا سطحی ترین لایه شکم را بخیه بزند. بخیه های داخلی از نوع جذبی هستند ، اما بر اساس نوع تعیین شده توسط پزشک بخیه بیرونی می تواند از نوع جذبی یا از نوع غیرجذبی باشد. معمولا محل بخیه پس از عمل سزارین یکی از مستعدترین مکان ها برای عفونی شدن خواهد بود ، به همین دلیل مادر باید در طی سه دوره مراقبت تعیین شده برای بررسی محل بخیه ها و میزان جمع شدگی رحم به نزد پزشک خود بروید و در نهایت در سومین مراقبت که حدود چهل روزگی می باشد یک تست پاپ اسمیر از مادر تهیه می شود.
پس از زایمان سزارین برای جلوگیری از عفونت لایه های بخیه شده و همچنین لایه ی بیرونی رحم آنتی بیوتیک هایی برای مادر تجویز می شود تا در ساعت مقرر مصرف شوند. همچنین مادر برای تخفیف دردهای خود می تواند از شیاف دیکلوفناک نیز بهره ببرد.ضدعفونی کردن و تعویض چسب قرار گرفته بر روی بخیه بسیار مهم است و از مراقبت های پس از زایمان سزارین می باشد.
مطالب مرتبط:
سونوگرافی تعیین جنسیت